Sześć kluczy do odkrycia „Małego Nicolasa”, ikony francuskiej literatury dziecięcej.

Od czasu swojego pierwszego pojawienia się w latach 50. XX wieku, Mały Mikołaj stał się uniwersalnym symbolem dzieciństwa . Stworzony przez René Goscinny'ego , z ilustracjami Jean-Jacques'a Sempé , ten bohater oczarował czytelników w każdym wieku swoim niewinnym spojrzeniem na świat i umiejętnością przekształcania codziennego życia w zabawną przygodę.

Poza kontekstem historycznym, w którym się narodził, jego istota pozostaje żywa , przypominając nam o spontaniczności i uroku bycia dzieckiem. Teraz Libros del Zorzal publikuje kolekcję w uroczych tomach w miękkiej oprawie z oryginalnymi ilustracjami. Co sprawia, że ​​ten mały buntownik jest niezapomniany? Poniżej przedstawiamy sześć kluczy do zrozumienia jego wpływu.

Argentyńskie korzenie postaci , poprzez jej autora. René Goscinny (1926-1977) był francuskim twórcą komiksów i scenarzystą, znanym ze swojego wpływu na komiksy francusko-belgijskie i umiejętności tworzenia historii pełnych humoru i dowcipu. Chociaż urodził się w Paryżu, większość dzieciństwa spędził w Buenos Aires, gdzie uczęszczał do szkoły francuskiej.

Według córki autora, Anne Goscinny, która jest również odnoszącą sukcesy pisarką i redaktorką, a także główną menedżerką literackiej spuścizny swojego ojca, Mały Mikołaj ma argentyńskie korzenie .

W poruszającym prologu Anne ujawnia, jak historia jej ojca, naznaczona jego dzieciństwem w Buenos Aires , wpłynęła na powstanie słynnej postaci. Od przyjazdu do Argentyny w 1928 r. do wyjazdu w 1945 r. Goscinny rozwinął kreatywny wszechświat, który, według jego córki, nie istniałby bez jego wygnania w Ameryce Południowej.

Tekst przywołuje lata spędzone przez autora na zabawie na Plaza San Martín i odkrywaniu jego dzieciństwa z dala od ojczystego kraju . Dla Anne argentyński język i atmosfera były kluczowe dla istoty postaci, przybliżając go do spontaniczności i radości dzieci w Buenos Aires. Z wrażliwością autor porusza myśl, która może zaskoczyć wielu: Mały Nicolás , bardziej niż francuskie dziecko, nosi niezatarte piętno Argentyny na swoich stronach.

René Gosciny był również scenarzystą słynnego Asterixa z Albertem Uderzo i Lucky Luke'a z Morrisem, dwóch najbardziej kultowych komików w kulturze francuskiej . Oprócz pracy jako scenarzysta, Goscinny był redaktorem i dyrektorem magazynu Pilote , gdzie wspierał rozwój nowych talentów we francuskich komiksach. Jego spuścizna żyje nadal, a jego dzieła są tłumaczone na wiele języków i dostosowywane do różnych formatów.

Dla argentyńskiego ilustratora, rysownika i humorysty graficznego Césara Da Cola, René Goscinny odnalazł swoje artystyczne powołanie w Buenos Aires, mieście, które oferowało mu stałą „transfuzję kulturową”. Otoczony kioskami z gazetami, księgarniami, a nawet zakładami fryzjerskimi wypełnionymi komiksami , młody Goscinny zanurzył się w świecie, w którym humor graficzny i narracja wizualna były wszechobecne. Kwitnąca argentyńska scena komiksowa lat 30. i 40. XX wieku była kluczowa dla jego rozwoju.

Jego pierwsze prace zostały opublikowane w latach 1944-1946 w czasopismach studenckich Francuskiej Szkoły w Buenos Aires , gdzie przedstawiał się już jako „ilustrator”. Później pracował jako asystent ilustratora reklamowego w amerykańskiej agencji.

Od tego momentu jego ścieżka w świecie komiksów była już ustalona. Dla Goscinnego twórczy bodziec Buenos Aires nie był przypadkiem , ale raczej siłą napędową kariery, która miała dać życie kultowym postaciom, takim jak Asterix i Mały Nicholas.

Mały Nicolas przedstawia Francję w latach 50. i na początku lat 60. XX wieku . Poprzez przygody Nicolasa i jego przyjaciół książka oferuje czarujący i zabawny wgląd w codzienne życie dzieci klasy średniej w tamtym czasie, z tradycyjną strukturą rodziny, szkołą ze sztywnymi metodami nauczania i społeczeństwem zaczynającym doświadczać zmian kulturowych.

Utwór charakteryzuje się naiwnym tonem i dziecięcą perspektywą , w której problemy dorosłych widziane są z prostej i komicznej perspektywy dziecka.

Akcja rozgrywa się w powojennej Francji, naznaczonej odbudową po II wojnie światowej i wzrostem modernizacji we francuskim społeczeństwie. W tych latach Francja doświadczała głębokich zmian: przyspieszonej urbanizacji, wzrostu gospodarczego napędzanego przez Plan Marshalla, Europejskiego Programu Odbudowy wdrożonego w latach 1948–1952 oraz transformacji tradycyjnej struktury rodziny .

Jednakże w twórczości Goscinnego i Sempé kontekst ten nie pojawia się wprost, lecz znajduje swoje pośrednie odzwierciedlenie w codziennym życiu Nicolása i jego otoczenia.

Na przykład szkoły nadal stosowały sztywne metody nauczania, kładąc nacisk na zapamiętywanie i szacunek dla autorytetu. Rodzice zachowali ściśle określone role w domu — ojciec jako żywiciel rodziny, a matka jako główna opiekunka — a zabawa dziecięca górowała nad nadejściem telewizji i innych osiągnięć technologicznych. Chociaż Francja wkraczała w okres zmian, ton sztuki pozostaje nostalgiczny , przywołując wyidealizowane i proste dzieciństwo, oderwane od zmartwień świata dorosłych.

Jest psotnym, ciekawym i energicznym chłopcem . Jest spontaniczny i wesoły, z naiwnym spojrzeniem na świat, które sprawia, że ​​interpretuje sytuacje w zabawny i często chaotyczny sposób. Jest marzycielem, ale także liderem wśród swoich przyjaciół , chociaż jego próby narzucenia porządku ich psotom rzadko działają tak, jak się spodziewa.

Jego główne przygody kręcą się wokół szkoły i życia rodzinnego. Wraz z grupą przyjaciół — takich jak Alcestes, chciwy; Eudes, silny; i Anianus, pracowity — Mikołaj wpada w najróżniejsze kłopoty : od organizowania katastrofalnych meczów piłki nożnej po próby wręczenia rodzicom prezentów z nieoczekiwanymi rezultatami.

Kolejnym kluczowym punktem opowieści są jego relacje z dorosłymi , zwłaszcza nauczycielami i rodzicami, gdyż dzięki dziecięcemu spojrzeniu codzienne sytuacje zamieniają się w komiczne epizody.

Magia Małego Mikołaja polega na tym, że potrafi uchwycić istotę dzieciństwa z humorem i czułością.

W Little Nicholas szkoła jest centralnym miejscem, w którym rozgrywa się wiele przygód. To miejsce dyscypliny i nauki, ale także gier, konfliktów i koleżeństwa wśród dzieci.

Nauczyciele są zazwyczaj surowymi autorytetami, stosującymi tradycyjne metody edukacyjne. Na przykład nauczyciel Nicholasa, chociaż stara się utrzymać porządek, często jest przytłoczony wybrykami uczniów. Relacje między dziećmi i dorosłymi w szkole są nieustannym źródłem humoru, ponieważ dzieci interpretują zasady i kary w naiwny i zabawny sposób.

Z drugiej strony szkoła jest miejscem, w którym Nicolás dzieli swoje codzienne życie ze swoimi przyjaciółmi . Razem doświadczają chaotycznych sytuacji, od bójek na przerwach po nieudane próby zaimponowania nauczycielom. Poprzez te epizody sztuka odzwierciedla dynamikę dzieciństwa tamtych czasów, ze sztywną strukturą szkoły, ale pełną momentów spontaniczności i zabawy.

Little Nicholas nadal rezonuje, ponieważ uchwyca uniwersalną istotę dzieciństwa : ciekawość, wyobraźnię, przyjaźń i sposób, w jaki dzieci interpretują świat dorosłych z humorem i spontanicznością. Chociaż społeczeństwo się zmieniło, uczucia i doświadczenia z dzieciństwa pozostają rozpoznawalne , co pozwala nowym pokoleniom identyfikować się z Nicholasem i jego wybrykami.

Ponadto praca oferuje nostalgiczne spojrzenie na prostsze dzieciństwo, bez wszechobecności technologii, co czyni ją literackim schronieniem dla tych, którzy chcą pamiętać lub odkryć inny sposób dorastania. Jej humorystyczny ton i subtelna krytyka autorytetu sprawiają, że jest ona również atrakcyjna dla dorosłych, którzy mogą czytać ją z innej perspektywy i znaleźć w niej refleksję na temat edukacji i ewolucji dzieciństwa.

Dlatego też, pomimo swojego historycznego kontekstu, Mikołajek pozostaje aktualny jako świadectwo dzieciństwa oraz dzieło, które dzięki swojej czułości i humorowi przekracza pokolenia.